Op het gemak ontbeet ik in het restaurant van het hotel op de tiende verdieping. De zon scheen zowaar, al waren de bergen nog steeds bedekt met een dikke wolkenlaag. Vandaag stond een relatief korte etappe van een goede 80 kilometer op het programma. Daarom nam ik de tijd om na het ontbijt nog een keer de onsen te bezoeken. Pas om half tien lag ik op de fiets. Eerst reed ik de stad Toyama uit. Onderweg fietste ik voorbij een lokale voetbalmatch. Op een zondagvoormiddag kan je dit in de hele wereld tegenkomen, dus ook in Japan. De supporters moedigden hun team aan met liederen waarvan de melodie me bekend in de oren klonk maar uiteraard niet de tekst.
Eenmaal uit Toyama volgde ik Route #135 naar Namerikawa. Voorbij dit stadje kwam ik terug aan de zee uit. Hier stak ik enkele snelstromende bergrivieren over die rechtstreeks in zee uitmonden.
Deels langs een vrijliggend fietspad volgde ik de kustlijn. De felle wind was van richting veranderd en blies nu tegen. Zeker toen ik na het kustfietspad terug tussen de open rijstvelden laveerde, dwong de wind me tot zware inspanningen. Met veel moeite reed ik soms maar 15 kilometer per uur op een vlakke weg.
Om 13 uur stopte ik aan een restaurant voor een kom noedelsoep. Volgens mijn kaartapp was het restaurant gespecialiseerd in noedelsoep, maar ze serveerden duidelijk veel meer dan dat. Een paar kilometer verder vernauwde de vlakte tussen de zee en de heuvels tot amper honderd meter breed. Terwijl de ruimte tussen de zee en de steile heuvels steeds smaller werd, begon de weg geleidelijk te stijgen. Een reeks van halfopen tunnels beschermde de weg tegen vallende rotsblokken.
Uiteindelijk kwam ik aan een echte tunnel. Gelukkig kon ik de tunnel omzeilen langs een vrijliggend fietspad tussen de klif en de zee. Hier fotografeerde ik voor de laatste keer mijn ligfiets met de Japanse Zee op de achtergrond.
Door halfopen tunnels daalde ik terug af naar het zeeniveau. Tien kilometer verder bereikte ik de eindbestemming Itoigawa. In het plaatselijke filiaal van de Route-Inn hotelketen had ik een kamer geboekt. Het zeezicht vanuit mijn kamer was een leuke verrassing, ofschoon de zee nog tweehonderd meter verder ligt.
Juist naast het hotel ligt een filiaal van de restaurantketen waar ik in Nara tweemaal heb ontbeten. Om 19 uur wandelde ik er naartoe. Op een zondagavond zat het restaurant goed vol. Er stond een wachtrij tot aan de deur. Ik zag de wachtende mensen voor mij gegevens neerpennen in een formulier op een lessenaar. Ik volgde hun voorbeeld. Met behulp van de vertaalapp van Google begreep ik wat ik moest invullen: naam, aantal volwassenen en kinderen, roker of niet. Een kwartier later kwam er een tafeltje voor twee vrij en doorstreepte de serveerster mijn naam op het formulier.
Fietsstatistieken:
83,35 km
4 u 28 min
18,63 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie