De start van mijn nieuwe ligfietsreis leek altijd nog ver weg, maar vandaag was het plots tijd om te vertrekken. De meeste spullen had ik gisteren al verzameld. Vandaag zocht ik de laatste spullen bijeen en verdeelde ik ze over enkele compartimenten (de ‘badkamer’, de ‘dressing’, de ‘voorraadkast’, het ‘fietsatelier’, de ‘regendag’, etc.). Elk compartiment stak ik in een aparte plastiek zak. Vervolgens verdeelde ik de compartimenten evenredig over de linkse en rechtse banaantas.
Omstreeks 15u zette mijn vader mij en mijn fietsdoos af aan de drop-off zone van de luchthaven van Zaventem. Op deze grijze winderige dag was het licht aan het miezeren, dus ik haaste me naar de overdekte wandelweg naar de vertrekhal. Mijn nieuwe ligfiets kan ik in twee vouwen. Bijgevolg kan ik mijn fiets veel compacter inpakken dan mijn vorige ligfiets. Dit had als nadeel dat ik geen geschikte doos vond, en dat ik noodgedwongen een fietsdoos op maat heb besteld. In feite heb ik zes identieke fietsdozen besteld, aangezien het nagenoeg geen verschil in prijs maakte of ik nu één doos bestelde of meteen zes tegelijk. De vijf resterende fietsdozen bewaar ik op mijn zolder om te anticipereen op mijn toekomstige fietsreizen.
De nieuwe doos op maat is een verademing. Ik zette de doos dwars op het bagagekarretje en ik kon overal doorheen rijden. Vroeger moest ik telkens de doos manueel door de hindernis dragen (een deur ofzo) en nadien terug op de kar zetten. De doos paste zelfs nipt op de bagageband aan de check-in. Na het wegen moest ik de fietsdoos wel afgeven bij de dienst Oversized Bagage. Bij het boeken van mijn vlucht had de verkoopster van Connections mijn fietsdoos alvast bij Turkish Airlines gereserveerd. Volgens de algemene voorwaarden bedraagt de kostprijs om een fiets met deze maatschappij mee te nemen 90 EUR per richting (dus 180 EUR heen en weer tussen Brussel en Manilla). De bediende van de check-in vroeg me niet om voor mijn fiets te betalen. Het lijkt er op dat mijn ligfiets gratis meevliegt naar de Filipijnen.
Wat de bediende wel vroeg, was een QR-code van de Filipijnse overheid. Covid lijkt al lang voorbij, maar voor de Filipijnen moest ik diep in mijn geheugen tasten wanneer ik voor de eerste keer was gevaccineerd. Het formulier van de overheid vroeg ook naar mijn tweede vaccinatie. Hier heb ik de datum van mijn vierde vaccinatie ingevoerd, dat is immers de meest recente. Wij welstellende Europeanen mogen van gelukt spreken. In minder fortuinlijke landen als de Filipijnen zit men nog maar aan de tweede vaccinatie. Het Filipijnse formulier had er simpelweg niet aangedacht dat reizigers inmiddels al aan hun vierde vaccinatie kunnen zitten.
Terwijl ik het bovenstaande schreef, nipte ik van een Tripel Karmeliet in een bar vlakbij de gate. Ik had nog één slok te gaan toen het omroepsysteem in de ganse terminal luidde: ‘Attentie, passagier Kristof Selleslach, gelieve zich dringend te melden aan de balie van gate B07’. Licht in paniek dronk ik de laatste slok van mijn bier en repte me naar de gate. Kennelijk had de bediende aan de check-in een fout gemaakt want hij had mij vergeten te laten betalen voor mijn fiets. Ik werd naar de geldautomaat aan gate B01 gestuurd om 90 EUR af te halen en cash te betalen. Mijn ligfiets vliegt dus niet gratis zoals ik eerder had aangenomen.
Met tien minuten vertraging stegen we op. Nu is de reis echt begonnen! Eerst vlieg ik naar Istanbul, om dan in het midden van de nacht over te stappen op de vlucht naar Manilla. De eerste vlucht verliep alvast voorspoedig. Het vliegtuig had flight entertainment, en Turkish Airlines serveerde een avondmaal. De tijd tussen de twee vluchten was ruim voldoende om uit nieuwsgierigheid even de moskee te binnen te wandelen, uiteraard zonder schoenen.
Fietsstatistieken:
0 km
0 u 0 min
0 km/u
Vakantieligger 
Ben benieuwd naar je reisverslag Kristof! Geniet ervan
Vanessa