Na de musea van gisteren wilde ik vandaag een selectie van tempels en schrijnen verkennen. Ook vandaag verkoos ik de metro boven de ligfiets. Ik had nog een extra reden. Volgens de weersvoorspelling zou het vandaag een regendag worden. Voordat ik in Tsukishima ondergronds ging, wierp ik een blik op de fietsenstalling van het station. Hij stond er nog! Mijn eerste bestemming was geen tempel of schrijn maar een grote tuin. De Hamarikyu tuin was vroeger een paleistuin van de shogun. Tegenwoordig is de tuin aan drie kanten omheind door wolkenkrabbers.
Ik wandelde een rondje in deze tuin en spoorde met de metro een halte verder. Hier bezocht ik het Zojo-ji tempelcomplex. Vroeger was het de familietempel van de shogun. Hun mausoleum van de shoguns en hun familie stond op deze site. De tempel werd helaas verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog en nadien terug opgebouwd. De roodwitte Eiffeltorenkloon van de Tokyo Tower overschaduwt de Zojo-ji tempel.
Na een snelle lunch nam ik de metro naar de wijk Asakusa. Bij de populaire Senso-ji tempel mengde ik me in de massa. Een pagode van vijf verdiepingen fungeerde als blikvanger. Alle tempels op de site waren dieprood geschilderd. Op de terugweg sloeg ik impulsief af in een overdekte winkelstraat. Een beetje verder liet me verleiden en kocht ik een vers gebakken visvormig gebakje met een vulling van zoete aardappelen. Door het volgen van de winkelstraat was ik afgedwaald. Daarom moest ik tweemaal overstappen om mijn volgende en controversiële bestemming te bereiken.
Het Yasukuni schrijn herdenkt de Japanse soldaten die sneuvelden in de oorlogen sinds het midden van de negentiende eeuw. De doden herinneren is op zich een eerbaar doel. In België liggen vele militaire begraafplaatsen van alle partijen die in beide wereldoorlogen hier gestreden hebben. Maar het Yasukuni schrijn eert ook enkele belangrijke oorlogsmisdadigers uit de Tweede Wereldoorlog. De buurlanden van Japan die in de oorlog zwaar hebben geleden, vinden dit niet kunnen. Als een Japans politicus van nationalistische signatuur dit schrijn bezoekt, dan staan de Aziatische buren op hun achterste tenen. Maar ik ben gewoon een nieuwsgierige toerist. Mijn bezoek aan het Yasukuni schrijn wekte geen controverse op. Het schrijn ligt wel zeer gevoelig. Voorbij de ‘torii’ (pi-vormige poort) op de onderstaande foto mocht niemand foto’s maken.
Om half vier vertrok ik naar het volgende schrijn. Een half uur later na twee metro’s en twee keer een halve kilometer wandelen kwam ik bij het Nezu-jinja schrijn aan. Dit was een rustig en kleinschalig complex. Aan de zijkant stond er een arcade van rode ‘torii’, maar die was lang niet zo indrukwekkend als de kilometerslange arcade bij het Fushimi Inari schrijn in Kyoto. Persoonlijk vond ik het poortgebouw het mooiste.
Op het einde van mijn bezoek aan Nezu-jinja begon het meer en meer te druppelen. Ik haastte me terug naar het metrostation vóór de regenbui helemaal zou losbarsten. Terwijl ik ondergronds naar huis reed, begon het bovengronds te gieten.
Fietsstatistieken:
0 km
0 u 0 min
0 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie