De gastheer van mijn ryokan had me gisteren meegedeeld dat het ontbijt om 7u30 in mijn kamer zou worden geserveerd. Dus zette ik mijn wekker om 7u15. Ik was net uit het bed gestapt, toen het personeel me belde. Of ze mochten langskomen voor het ontbijt? Ik trok snel mijn yukata aan, en een minuut later werd er op de deur geklopt. Eerst werd mijn matras en beddengoed in de ingebouwde kast opgeborgen. Dan plaatste de gastheer twee mini-tafeltjes waar zo-even mijn matras lag. Nog een paar minuten later bracht de gastvrouw het traditionele Japanse ontbijt. Mijn kamerdeur bleef de hele tijd openstaan. Samen met de ontbijtservice op de kamer gaf dit me onwillekeurig toch een ziekenhuisgevoel. Voor de privacy sloot het personeel wel steeds de schuifdeur tussen de leefruimte en het inkomhalletje.
Na het ontbijt gebruikte ik het andere privé-bad van de ryokan. Het bleek een vierkant buitenbad te zijn. Vervolgens wandelde ik in yukata naar het centrale plein van het kuuroord. In de ‘Yubatake‘ op het plein wordt het hete geothermische bronwater afgekoeld voordat het onder de talrijke badhuizen wordt verdeeld. Net als in Yellowstone verkleuren de rotsen door het hete mineraalrijke water.
Intussen had ik opgemerkt dat ik als enige in yukata rondliep. Toch zette ik door en wandelde ik naar het Sainokawara park een kilometer ten westen van het centrum. Hier stroomt een warme rivier dwars door het park. Verspreid over het park liggen verscheidene voetbaden.
Aan het einde van het park ligt een openlucht badcomplex. Ik betaalde 600 ¥ (4,68€) voor de toegang en betrad het mannengedeelte. In het midden van het openluchtbad staat een houten scherm. Links is voor de vrouwen en rechts voor de mannen. Vanuit het bad had ik een prachtig zicht op de beboste heuvels rondom. De donkergroene dennen en de lichtgroene loofbomen contrasteerden magistraal met de staalblauwe hemel. Gelukkig had ik mijn bril aangehouden zodat ik van het uitzicht kon genieten. Na een uurtje baden wandelde ik terug naar de ryokan. Ik wisselde de yukata voor een broek en een hemd. Zo voelde ik me meer op mijn gemak en was ik terug in lijn met de kledingstijl van de Japanse bezoekers.
In de namiddag spotte ik meer en meer mensen in yukata. Blijkbaar is in yukata op straat rondlopen gelijk aan drinken, dat doe je ook niet voor twaalf uur ’s middags. Omstreeks drie uur wandelde ik naar het Ohtakinoyu badcomplex aan de oostkant van Kusatsu. De toegang kostte 900 ¥ (7,00 €). Voor deze prijs kon ik naar hartenlust baden in een veelzijdig assortiment van Japanse baden. Binnen was er een binnenbad, een sauna, en een koud badje. Buiten waren nog twee hete baden. In de kelderverdieping bevond zich de vermaarde ‘awase-yu’. Dit is een reeks van vijf kleine baden met oplopende temperatuur. Het koudste bad was 40°C, dat is de normale temperatuur van een Japans bad. Het volgende was al 43°C warm, en het derde bijna 45°C. Dan kwamen de twee grootste baden van de reeks met respectievelijk 45,6 en 45,8° C. In het warmste bad vloeide constant een straal heet water. Door de beweging van het water voelde dit bad nog warmer aan. De bedoeling was om je lichaam geleidelijk aan te laten wennen aan steeds hogere temperaturen. Meteen in het heetste bad stappen voelt aan alsof je levend gekookt wordt. Maar als je voldoende tijd neemt en in de juiste richting baadt, dan kan je het heetste bad perfect aan. Gespreid over mijn bezoek heb ik drie cycli voltooid en telkens tot aan mijn nek in het heetste bad kunnen zitten.
Tegen vijf uur had ik genoeg gebaad voor vandaag. Mijn vingers waren compleet verrimpeld. Met een omweg langs de Yubatake op het centrale plein slenterde ik terug naar de ryokan.
Fietsstatistieken:
0 km
0 u 0 min
0 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie