Na een goede nachtrust ontbeet ik op het terras van het hotel op de 35ste verdieping. Het uitzicht over de skyline van Manilla was prachtig. Na het ontbijt pakte ik mijn ligfiets voorzichtig uit. Ik nam mijn tijd om het verpakkingsmateriaal niet kapot te scheuren. Ik wil het materiaal over een kleine maand hergebruiken als ik mijn ligfiets opnieuw moet inpakken voor de terugvlucht.
Ik pompte de banden op en monteerde de spiegels en pedalen. Op het eerte zicht had mijn ligfiets geen schade geleden, met uitzondering van een kras op de zetel. Deze plek is doorgaans verborgen door het kussen, dus het stoorde me niet. Ik borg het verpakkingsmateriaal in de fietsdoos op en gaf de doos in bewaring bij de receptie.
Vervolgens vouwde ik mijn ligfiets terug op om hem naar buiten te brengen voor een testrit. Om de hoek kwam ik meteen op de brede Ayala Avenue die de hele wijk Makati doorkruist. Hoewel deze brede laan een fietspad had, is dit zakendistrict gemaakt voor autoverkeer. Wegens de brede boulevards en eenrichtingsverkeer leek het al snel hopeloos om een bestemming te bereiken, en gewoon terugkeren bleek ook geen sinecure. Mijn gps had het lastig met streetcanyons van torengebouwen, en mijn kilometerteller viel regelmatig uit. De onderstaande fietsstatistieken zijn daarom een onderschatting. Onderweg stelde ik vast dat ik mijn fietsslot in het hotel was vergeten. Bijgevolg kon ik geen stop maken voor de lunch.
Uiteindelijk bereikte ik het hotel. Ik zette de ligfiets op mijn kamer en haastte me naar de food court. Met groeiende honger wachtte ik op het bord noedels. Meteen na de lunch wandelde ik 200 m verder op Ayala Avenue naar de flag ship store van het telecombedijf Smart. Hier kocht ik voor 340 pesos (5,82 EUR) een simkaart. Voor dit bedrag mag ik 30 dagen lang dagelijks 4 GB aan data verbruiken plus onbeperkt bellen en sms’en naar alle (binnenlandse) netwerken. Dit kan zelfs in 5G, maar helaas is mijn smartphone niet uitgerust met deze technologie. In principe kan je simkaarten gewoon aan een kraampje op straat kopen. Maar enkele maanden geleden heeft de overheid de eigenaars van simkaarten verplicht om zich te registreren. Daarom bezocht ik de winkel van Smart omdat verkopers dit ter plaatse kunnen doen. Ik had alle vereiste documenten meegebracht.
Intusssen was het al 16u voorbij. Ik pikte mijn fiets op in mijn kamer en ik fietste Ayala Avenue af naar het Ayala Museum. Mijn opgevouwen ligfiets mocht er in de vestiaire op mij wachten. De vaste presentie van dit museum gaat over de cultuur en de geschiedenis van de Filipijnen. Op de bovenste verdieping waren prekoloniale culturen het onderwerp, de verdieping eronder was gewijd aan 20ste-eeuwse Filipijnse schilderkunst, en de laatste verdieping vertelde in 60 diorama’s de geschiedenis van de Filipijnse eilanden van de prehistorie tot Duterte.
Vlak voor zonsondergang was ik terug in het hotel voor een duik in het zwembad. Nog één keer verliet ik het hotel om twee straten verder te gaan dineren. Mijn ligfiets bleef deze keer op mijn kamer. Vandaag verliep in grote lijnen volgens als gepland. Ik ben klaar om morgen de eerste echte rit in lijn aan te vatten. Ik kijk ernaar uit!
Fietsstatistieken:
6,14 km
0 u 25 min
14,81 km/u
Vakantieligger 
Fijn om te lezen en leuk om je reinste volgen. Ik had alleen (weer) voor een bovenstuur gekozen om in het drukke verkeer wat smaller te zijn. Gr. Gert
Bedankt voor de comment! Bovenstuur is inderdaad smaller, maar een opgevouwen Grasshopper met onderstuur is 10 cm smaller dan het equivalent met bovenstuur. Zo kan ik mijn ligfiets compacter inpakken, en dat is ook een belangrijk voordeel. De breedte valt mee, alleen is het lastig dat de spiegels zo ver uitsteken.