Mijn ontbijttafel in de ryokan stond boordevol kommetjes. Ik wist niet waar eerst aan te beginnen. Bij mijn aankomst in de ontbijtruimte stak de vriendelijke gastvrouw twee tafelvuurtjes aan. Het ene vuurtje was een mini-barbecue. De twee stukken vis begonnen meteen te grillen. Op het andere vuurtje begon een pot tofu te pruttelen. De gastvrouw zei dat de tofu over tien minuten klaar zou zijn. Terwijl ik de vis regelmatig omdraaide, proefde ik van de veelheid van potjes. Ik had eigenlijk alleen de kamer geboekt zonder het diner en het ontbijt. Maar in deze buitenwijk zijn de ryokans talrijk en de gewone restaurants zeldzaam. Gewoonlijk nemen de gasten in een ryokan de formule met diner en ontbijt. Daarom reserveerde ik gisteren bij mijn aankomst alsnog de maaltijden. Het Japanse ontbijt kostte meer dan het diner van gisterenavond, maar het was het waard.
Bij een Japans ontbijt wordt thee en geen koffie geschonken. Na het ontbijt lichtte de gastvrouw me in dat de koffie klaar staat in de lobby. Op mijn gemak dronk ik twee tassen koffie terwijl ik op mijn e-reader las. Ik vertrok pas na tien uur met de ligfiets naar het kasteel van Matsumoto. Dit kasteel is één van de oudste bewaarde houten kastelen van Japan. Het werd gebouwd op het einde van de zestiende eeuw.
Het kasteel is dé attractie van Matsumoto, ik was hier dus niet alleen. Ik parkeerde mijn ligfiets op de gratis fietsenparking naast de hoofdingang. Vervolgens kocht ik voor 610 ¥ (4,65 €) een toegangsticket voor de donjon. Langs supersteile trappen met hoge treden klom ik naar de zesde en bovenste verdieping van de kasteeltoren. De oudere bezoekers hadden veel moeite met de trappen. Regelmatig stond ik aan een steile trap aan te schuiven om naar boven of beneden te kunnen gaan. Boven moest ik op mijn knieën gaan zitten om door de lage ramen van het uitzicht te kunnen genieten.
Aansluitend bezocht ik het Matsumoto City Museum dat naast het kasteel ligt. De toegang was inbegrepen bij het ticket voor het kasteel. Geheel conform met haar naam vertelde het stadsmuseum de geschiedenis van de stad van de prehistorie tot heden. Potscherven en oude wapens illustreerden het verhaal.
Tegen de middag wandelde ik naar de oude handelswijk Nakamachi. De reisgids raadde een wandeling in deze buurt aan. Ik vond er niets charmant aan, dus ik wandelde verder. Uiteindelijk kwam ik het gloednieuwe Æon shoppingcenter tegen. Dit is uiteraard ook niet charmant, maar het shoppingcenter had wel een grote food court. Ik deed de ronde en koos een restaurant dat een soort van krokante kiptempura afficheerde. Bestellen gebeurde via een tablet op de tafel. De serveerster hielp me om te bestellen. Per vergissing bestelde ik een extra groot bord kip en een miniportie rijst. Na de lunch kuierde ik uit nieuwsgierigheid even door het winkelcentrum. Daarna wandelde ik terug naar mijn ligfiets aan het kasteel. Ik fietste vier kilometer in westelijke richting de stad uit. Een kilometer voorbij de expresweg naar Nagano hield ik halt aan het Matsumoto City Open-Air Architectural Museum. Dit is een hele mond vol voor een soort van mini-Bokrijk. Er stonden hier geen keuterboerderijen en dorpsschooltjes. De focus lag op openbare gebouwen uit de negentiende en twintigste eeuw. Onder meer het oude gerechtshof van Matsumoto was naar hier verhuisd. De poppen zijn typisch voor een museumopstelling in het Verre Oosten.
Naast het gerechtshof had men ook een jeugdgevangenis en een zijdefabriek heropgebouwd. Rond 16 uur fietste ik terug naar de ryokan. De gastheer had slecht nieuws voor mij. Vanavond was er geen diner en morgen ook geen ontbijt. Ik stapte terug op de fiets en reed naar de supermarkt. Hier kocht ik een paar echte koffiekoeken en geen voorverpakte koeken. Hopelijk zijn ze morgenochtend nog lekker. ’s Avonds legde ik me terug op de ligfiets om een restaurant op te zoeken.
Fietsstatistieken:
24,24 km
1 u 19 min
18,41 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie