De etappe van vandaag was nog twee kilometer langer dan die van gisteren. Met de positieve ervaring van gisteren in het achterhoofd, stond ik toch iets later op. Lichtelijk overeten verliet ik het ontbijtbuffet. Ik controleerde nogmaals de weersvoorspelling. Rond de middag zou het regenen. Dat is al een pak beter dan de voorspelling van gisteren, die stelde dat het de hele dag zou regenen. Uit voorzorg borg ik mijn smartphone en portefeuille toch op in een plastic zakje in mijn bagage.
Om 7u45 vertrok ik onder een zwaarbewolke hemel. Eerst fietste ik op Route #8 door de heuvels ten noorden van Tsuruga. Na 8 kilometer kwam ik aan de Japanse Zee uit. Vervolgens fietste ik 60 kilometer langs de ruige kust van Echizen. Rechts van de weg rezen steile groene heuvels op, en links lag de kalme Japanse Zee met talrijke rotseilandjes.
In het eerste stuk was er nog veel verkeer. Enkele kilometers verder dook de drukke Route #8 terug de heuvels in, en volgde ik de rustige Route #305 langs de kustlijn. Op een Michelinkaart zou deze weg zonder twijfel aangeduid worden als ‘route pittoresque’ en over de hele lengte groen gemarkeerd zijn. Bij een impulsieve stop voor een fotomoment kreeg ik mijn linkse sandaal niet tijdig los uit de klikpedaal. Ik viel om en schaafde mijn elleboog. Mijn ligfiets was gelukkig in orde. Na de nodige EHBO-zorgen fietste ik verder. De schaafplek aan mijn elleboog zal vanavond wel flink pikken in het hete bad van de onsen.
De kustweg was verrassend vlak. Slechts af en toe moest ik kort klimmen. De kilometers maalden weer supervlot. Alleen het dozijn tunnels zorgde telkens voor een kort oponthoud. Voor elke tunnel stopte ik om mijn fietsverlichting aan te steken, en na de tunnel opnieuw om de lichten te doven. De meeste tunnels en zeker de langere hadden een verhoogd fietspad.
Nog voor tien uur begon het zachtjes te druppelen. Twee kilometer verder stopte ik onder een groot afdak. Ik trok mijn regenkleding aan en bevestigde de regenhoezen van mijn banaantassen. Toen ik eindelijk klaar was, was de regen al over. Twee kilometer verder borg ik mijn regenbescherming terug op.
Regelmatig waarschuwden verkeersborden voor grote golven. Vandaag was de waarschuwing niet nodig want de zee was zeer kalm. Het verkeersbord leek me geïnspireerd op de iconische prent van Hokusai met de grote golf. Vergelijk zelf bij Google Arts & Culture.
Nadat ik de prachtige kustlijn had verlaten, beklom ik een onverwacht lange heuvel. Op de top blies ik uit aan een houtzagerij. Een jonge vrouw kwam uit het kantoor en bood me een blikje cola en een flesje fruitsap aan. De cola was lauw, dus die legde ik opzij. Het fruitsap was wel gekoeld en goot ik vlot naar binnen. Ze was helemaal weg van mijn ligfiets. Ik somde de steden op waar ik al doorgefietst was. Bij elke stad trok ze grote ogen en zei ze het Japans equivalent van ‘wow!’. Ze vroeg of ze een foto van de ligfiets mocht maken, en uiteraard stemde ik toe. Een collega trok nog een paar foto’s van ons. Ik nam afscheid en fietste verder onder een luide ‘Kijk hoe hij fietst!’ (maar dan in het Japans).
Ik lunchte in de cafetaria van een winkelcentrum. Rond 14 uur begon het terug licht te druppelen. Een echte bui bleef gelukkig uit, en even later stopte de regen. In deze etappe verpulverde ik mijn snelheidsrecord van gisteren met meer dan 1 kilometer per uur. Mijn record in Japan staat nu op het gemiddelde van 22,71 kilometer per uur.
Om vijf na drie arriveerde ik in het kuuroord Katayamazu Onsen aan het Shibayama meer op ongeveer 7 kilometer van de stad Kaga. Ik had een kamer geboekt in het New Maruya Hotel. Dit vakantieverblijf maakt deel uit van dezelfde Yukai Resort keten waar ik ook in Toba twee nachten verbleef. Mijn verbazing was groot toen ik de kamerdeur opende. Ik had een reuzegrote familiekamer gekregen van wel 70 vierkante meter groot. De kamer had een badkamer met afgescheiden toilet en douche, een slaapkamer, een zithoek met zetels, een leefkamer met tatami’s, en een lange gang.
Ik liet mijn bagage achter en verkende te voet het centrum van Katayamazu Onsen. Behalve dat het kleine stadje bovenmatig veel hotels had, was er weinig bijzonders te zien. Voor het diner ontspande ik me in de onsen met zicht op het meer. Ik heb geen sauna gevonden, misschien is er geen. In het aanbod van het buffetrestaurant herkende ik veel gerechten van in Toba.
Fietsstatistieken:
112,59 km
4 u 57 min
22,71 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie