Op het programma van vandaag stond maar een halve etappe van ongeveer 50 kilometer. Dus sliep ik uit tot acht uur en ging ik me nog voor het ontbijt een laatste keer ontspannen in de onsen van het hotel. De sauna had een groot flatscreen. Op dit ochtendlijke uur werd een luchtige ontbijtshow uitgezonden met een computeranimatie als centrale gast. Na het Japanse bad ontbeet ik in hetzelfde restaurant als gisterenochtend.
Om half elf vertrok ik naar Kyoto, de cultuurhoofdstad van Japan, en in Europa ook algemeen gekend door het klimaatprotocol. Langs een brede laan fietste ik de stad uit. Na 5 kilometer kwam ik aan de Heijo site. In dit park van ruim een vierkante kilometer groot stond in de achtste eeuw het keizerlijke paleis. Ook de toenmalige hoofdstad Nara was op deze site gevestigd. Tegenwoordig is hier weinig te zien. Het lijkt meer een gewoon park dan een archeologische opgraving. Er liep zelfs een spoorlijn dwars door het park. Hier en daar had men een paleis gereconstrueerd. Op een zonnige zaterdagvoormiddag speelde de plaatselijke jeugd gezellig een potje voetbal.
De weg daalde geleidelijk tot aan een rivier. Naast de rivier lag een autovrij fietspad op een verhoogde dijk. De wind stond deze keer aan mijn kant en blies me naar Kyoto. Op een zonnige zaterdag fietste ik niet alleen op dit jaagpad. Ik kruiste veel wielertoeristen maar nooit een peloton.
Na 34 kilometer vloeiden drie rivieren samen. Ik volgde een andere rivier stroomopwaarts naar Kyoto. Om een uur of één verliet ik even het jaagpad om een restaurant te zoeken. De laatste twee kilometer fietste ik binnendoor naar mijn hotel. Al om half drie arriveerde ik bij het filiaal van Japan Hotels in de wijk Gojo Muromachi. Mijn kamer was al klaar, dus ik moest niet wachten tot het vooraf gecommuniceerde tijdstip van 16 uur. Omdat er in Kyoto zoveel bezienswaardigheden zijn, blijf ik hier vier nachten. Daarom heb ik een kamer met kitchenette geboekt. Zo kan ik op dit rustpunt van een beetje huiselijkheid genieten.
Ik liet mijn bagage achter en fietste naar de Kyoto Tower tegenover het centraal station van Kyoto. Deze naaldtoren is amper 100 meter hoog. Omdat er in Kyoto geen hoogbouw is, heb je vanaf het observatiedek op deze hoogte al een prachtig 360° uitzicht.
Op de terugweg naar het hotel stopte ik bij het Higashi Hongan-ji tempelcomplex. De site telde twee gigantische houten tempels. Merkwaardig genoeg stonden in de tempels geen grote boeddhabeelden opgesteld. De gelovige bezoekers baden voor een lege ruimte. Om de tempels te betreden moesten de schoenen uit. Aan de grens van de schoenenvrije zone werden witte plastic zakjes verdeeld om je schoenen in op te bergen. Japan is echt verslingerd aan plastic zakjes. Koop je in een supermarktje een flesje frisdrank, dan zal de kassierster het flesje zonder vragen in een plastic zakje verpakken.
In de supermarkt kocht ik een assortiment sushi als diner. Ik had besloten om de kitchenette van mijn kamer niet te gebruiken. Om zelf te koken was het keukentje onvoldoende uitgerust. Voor 500 ¥ (3,83 €) had ik wel een set met pannen en eetgerei gehuurd. Maar de basisingrediënten om te koken ontbraken. Er waren geen kruiden, geen olie, niets. Om dat allemaal te kopen om maximaal vier keer te gebruiken, dat vond ik niet redelijk. Ik had ook geen zin om de overschot mee te nemen op de rest van mijn fietsreis. Elk gewicht telt op de fiets, zeker in de bergen.
Fietsstatistieken:
55,13 km
2 u 35 min
21,36 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie