Het was nog droog toen ik deze morgen opstond. Gekleed in yukata ging ik naar het ontbijtbuffet. De brede mouwen van de yukata zijn niet zo handig. Ze hadden de neiging om het eten te raken. Geheel conform aan de weersvoorspelling begon het na het ontbijt alsnog te regenen. Ik besloot om te volharden in mijn planning en een daguitstap te maken naar Ise Jingu. Om een hele dag binnen in een hotel te zitten, daarvoor ben ik niet naar Japan gekomen. Bovendien gaat de onsen pas om vier uur in de namiddag open. Ise Jingu is het meest vereerde shinto schrijn in Japan. Het telt twee tempelsites die enkele kilometers uit elkaar liggen. De oorsprong van de schrijnen gaat ruim 1700 jaar terug.
Gehuld in regenkleding lag ik om tien uur op mijn ligfiets. Eerst terug naar Toba-centrum, dan een drukke baan volgen, en na 5 kilometer aan een 7-Eleven linksaf. Deze rustige weg deelde een dal met een riviertje en een spoorlijn. Na een eerste steile kilometer volgde een langere maar geleidelijke afdaling naar de stad Ise. In Ise had het al urenlang niet meer geregend want de straten waren nagenoeg droog. Ik fietste eerst door het stadscentrum naar Ise Jingu Geku, het buitenschrijn. Het hoofdschrijn van de Geku-site was niet toegankelijk, tenzij voor leden van de keizerlijke familie. De gewone Japanners en ik mochten zelfs geen foto’s maken bij het buitenste hek. Van op afstand zag de zijkant van het gebouwencomplex er uit als op de onderstaande foto.
Om de twintig jaar wordt een perfecte kopie van het schrijn opgetrokken op het aanpalende keienveld. Het vorige schrijn wordt dan afgebroken. Het gebouwencomplex van op de foto is dus van recente datum en zeker niet uit de derde eeuw. Op de site staan nog drie kleinere tempels, en die mochten wel gefotografeerd worden.
Het aanpalende Sengukan Museum was helaas gesloten. Vorige herfst was het museum getroffen door een tyfoon, en de schade was nog niet hersteld. Ondertussen had de regenbui mij ingehaald en begon het hier ook te druppelen. In de regen fietste ik naar het vier kilometer verder gelegen Ise Jingu Naiku, het binnenschrijn. Deze tempelsite ligt in een bos aan een rivier. Net als op de Geku-site werden gewone stervelingen op een respectabele afstand van het hoofdschrijn gehouden.
Na het bezoek aan de Naiku-site wandelde ik aan de overkant een straat vol houten huisjes in. De autovrije straat bootste een winkelstraat uit het vroegmoderne Japan na. Ik negeerde de souvenirwinkels en keek uit naar een restaurant om te lunchen.
In één ruk fietste ik na de lunch terug naar het hotel. Ik had mijn doorweekte kleding al opgehangen toen ik vaststelde dat de kuisploeg mijn yukata had meegenomen. Dus trok ik met tegenzin terug mijn natte en koude kleren aan om op het gelijkvloers een nieuwe yukata van het rek te nemen. Net als gisteren ontspande ik me vlak voor de schemering in de onsen. Daarna trok ik gekleed in de yukata en de bijhorende vest naar het buffetrestaurant. Alvast op het vlak van kleding viel ik vanavond niet uit de toon.
Fietsstatistieken:
37,47 km
1 u 56 min
19,32 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie