2 mei: Narita –> Takeoka

Deze nacht compenseerde ik de slechte nachtrust van op het vliegtuig. Ik sliep goed, maar om zeven uur was ik al wakker. Ik ontbeet op het gemak in het restaurant van het hotel. Om vijf voor negen lag ik op de fiets voor de eerste echte etappe. In de heenreis wil ik de metropool Tokyo graag vermijden. De miljoenenstad ligt aan de gelijknamige Baai van Tokyo. Vandaag fiets ik naar de ene landtong. Morgen steek ik met een veerboot de baai over naar de andere landtong.

Eerst fietste ik langs een grote steenweg doorheen licht heuvelend landschap naar de provinciehoofdstad Chiba. Naast de weg lag meestal een combinatie voetpad-fietspad. Het pad wisselde voortdurend in kwaliteit en breedte. Lag het pad bijvoorbeeld op een verhoogde berm, dan liep het pad op elke oprit stijl af en terug op. Dat werkte als een heuse verkeersremmer voor fietsers. Gewoonlijk duidde een blauw verkeersbord met voetgangers en een fietser het voetfietspad aan.

Na het doorkruisen van de stad Chiba fietste ik langs de uitgestrekte haven. De brede en drukke baan had gelukkig een voetfietspad van soms prima kwaliteit. Tegen de middag was het 24° C bij een betrokken hemel, ideaal fietsweer wat mij betreft. Na 58 kilometer stopte ik aan een filiaal van een afhaalketen. Ik had al 15 kilometer geen restaurant meer gezien, dus ik was blij dat ik mijn honger eindelijk kon stillen. Het restaurantje had geen tafels om te zitten. De klanten reden meteen naar huis met hun bestelling. Ik moest mijn bakje rijst met fishsticks buiten op de stoep opeten. Voor het luttele bedrag van 300 ¥ (2,26 €) kon ik hier echt niet over klagen. Voorbij de haven kwam ik terug in de heuvels terecht. Eenmaal kon ik de drukke baan even vermijden dankzij een parallelweg langs pas aangeplante rijstvelden.

Op drie kilometer van mijn eindpunt stopte ik in het dorp Futssu aan een supermarkt. In het kleinere dorp waar ik logeer verwacht ik weinig faciliteiten te vinden. Ik kocht een paar industrieel vervaardigde koffiekoeken om morgen mee te ontbijten. In het laatste stukje had ik eindelijk zicht op de Baai van Tokyo.

Om half vijf na 92 kilometer arriveerde ik aan een oude garage in het dorpje Takeoka. Via AirBnB had ik de garage voor een nacht gehuurd voor 30,93 €. De garage was ruim genoeg voor twee auto’s, laat staan voor mijn ligfiets. In het voormalige kantoortje naast de garage kan je slapen. De slaapgelegenheid was eenvoudig ingekleed: een slaapzaaltje met tatami’s om volgens de Japanse gewoonte op de grond te slapen. Een lavabo met koud water en een hudo vormden de primitieve badkamer. Voorts stond er een frigo en microgolfoven plus een tafel en twee stoelen. Op voorhand heb ik lang gezocht naar een goede overnachtingsplaats. In de omgeving van de ferryhaven is het aanbod evenwel zeer beperkt. Uiteindelijk was ik blij toen ik de garage vond.

Ik waste me zo goed als mogelijk aan de lavabo. Na de wasbeurt zag ik dat het buiten zacht regende. Dat compliceerde mijn avondlijke plannen. Ik wilde immers een dorp terug fietsen om te dineren. In Takeoka is hoogstwaarschijnlijk geen eetgelegenheid. Ik trok mijn regenkleding aan en fietste in het donker terug naar Futssu. Aan het eerste het beste restaurant waar het licht brandde stopte ik. Ik kwam in een rommelige huiskamer terecht. De man des huizes bakte voor mij een bord noedels terwijl zijn echtgenote manden vlechtte. Een tiental zelfgevlochten manden hing aan de muur met een prijskaartje aan. Op de terugweg regende het nauwelijks. Ik kwam veilig terug bij de garage aan.

Fietsstatistieken:

99,47 km

5 u 28 min

18,17 km/u