Het restaurant waar ik gisterenavond had gedineerd heeft haar Mekongterras uitgerust met ergonomische tuinstoelen die een zitvlak en leuning van gaaswerk hebben. Dus besloot ik deze ochtend om in het Champasak With Love Restaurant te gaan ontbijten. Bovendien was het gisteren aardedonker en had ik de Mekong niet kunnen zien. Uit luiheid nam ik de fiets ofschoon het restaurant amper 500 meter van mijn hotel ligt. Maar ik miskeek me op het Mekonguitzicht. De zon stond vanochtend aan de andere kant van de Mekong, dus er was geen schaduw. Noodgedwongen nam ik plaats op een niet-ergonomische houten stoel verder weg van de Mekong.
Omstreeks 9:45u vertrok ik met de ligfiets naar de Unesco Werelderfgoedsite van Wat Phu Champasak op 10 kilometer van mijn hotel. De eerste kilometers fietste ik op de hoofdbaan van bijna-Europese kwaliteit. Helaas ging de hoofdbaan twee kilometer verder abrupt over in een brede aardeweg. De verharde weg werd afgeleid naar de smallere parallelweg langs de Mekong. Toen beide wegen elkaar terug ontmoetten op twee kilometer van Wat Phu, werd de kwaliteit van het asfalt terug opgetrokken tot het niveau van het eerste stuk. Het begin en einde van de hoofdbaan waren reeds klaar, maar aan de verharding van het stuk tussenin moest men nog beginnen.
Ik legde mijn fiets op de parking vast aan de paal van een afdak, en wandelde naar de inkom. Sinds de publicatie van de Lonely Planet in februari 2014 was het inkomgeld fors opgeslagen. Ik betaalde 50.000 Kip (5,76 EUR) in plaats van 30.000 Kip. Voor de volgende 24 uur zal ik mijn buikriem een beetje moeten aantrekken, want ik heb slechts 225.000 Kip (25,93 EUR) over. Morgen fiets ik terug naar Thailand en verlaat ik Laos. Daarom probeer ik rond te komen met de resterende Kip.
Wat Phu stamt uit dezelfde periode en cultuur als de bekende Angkor Wat site in Cambodja. De oudste resten dateren van de vijfde eeuw na Christus. Een soort van golfkarbusje pikte me voorbij de ingang van de site op. We reden rond een rechthoekige ceremoniële vijver (barray) met een lengte van 500 meter. Aan de andere kant moest ik te voet verder. Langs een zuilengalerij kwam ik aan twee grote stenen gebouwen die symmetrisch tegenover elkaar lagen.
Het noordelijke gebouw was reeds gerestaureerd. In het zuidelijke gebouw werkten tientallen arbeiders naarstig aan de restauratie.
Voorbij de tweelinggebouwen leidde een steile trap naar een tempel onderaan de flank van een berg. Het heiligdom lag verborgen onder enkele hoge bomen. Op het terras van de tempel had ik een prachtig uitzicht op de Mekongvlakte.
Op de terugweg stopte ik voor een late lunch. Mogelijk at ik deze middag mijn laatste noedelsoep in Laos. Tegen 15u arriveerde ik terug aan het hotel. Even later wakkerde de wind aan en schoven er grijze wolken voor de hemel. Ondanks de onweersdreiging bleef het droog.
Fietsstatistieken:
22,06 km
1 u 2 min
21,43 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie