Het Honey Bee Café schuin tegenover mijn guest house had een uitgebreid scala aan westerse en oosterse ontbijten op de menukaart staan. Ik koos voor de müesli met fruit en yoghurt. Helaas hadden twee gasten net voor mij besteld. Eerst werden hun bestellingen gemaakt, en daarna pas mijn müesli. De tas lauwe koffie werd wel tussendoor geserveerd.
Na het ontbijt wandelde ik naar de eerste waterval. De Tat Hang is reeds zichtbaar vanaf de brug in het dorp. Dwars door een lodge van de hogere prijsklasse wandelde ik naar de top. De waterval bestaat eigenlijk uit twee watervallen naast elkaar met in het midden een brede rots. Onderweg naar de tweede waterval stopte ik even om mijn voeten in het water te steken.
De eigenlijke Tat Lo waterval was spectaculairder dan de eerste. Na een klauterpartij over de rotsen bereikte ik het uitzichtpunt aan de onderkant van de waterval.
Vervolgens nam ik het pad naar de top. Een wegwijzer gaf aan dat de derde waterval nog 3,4 km verder was. Maar in een dorpje van een etnische minderheid ontbrak de signalisatie naar de Tat Soung waterval. De kaart van Maps.me gaf ook geen wandelpad aan. Noodgedwongen keerde ik terug naar mijn guest house.
Gisteren had ik mijn mobiel krediet overschat. Na de publicatie van mijn blogbericht was het krediet er volledig doorgejaagd en was ik afgesloten van het world wide web. Daarom fietste ik ’s middags terug naar het grotere dorp aan de snelweg in de hoop mobiel krediet te kunnen bijkopen. In Tat Lo is alleen belkrediet te verkrijgen. Bij het eerste winkeltje met Mphone reclame vroeg ik naar internetkrediet. De verkoopster verkocht me een kraskaartje van 10.000 Kip (1,15 EUR). Dit bedrag werd evenwel gewoon opgeteld bij mijn resterende belkrediet van 13.399 Kip. Ik verwerkte snel de teleurstelling en ondernam een tweede poging in een klein winkeltje van smartphones. De man wilde me een gelijkaardig kraskaartje verkopen voor dezelfde prijs. Hij beweerde dat het 1,5 GB aan mobiele data waard was. Ik liet me overhalen, en plots had ik 33.399 Kip belkrediet. Maar dan toetste hij een bepaalde USSD code in, en plots was het kraskaartje geconverteerd in 250 MB mobiele data. Dit is slechts een zesde van de beloofde data, maar toch was ik tevreden. Even verderop lunchte ik in een noedelshop terwijl ik de krant downloadde. De kokkin diende mijn eerste noedelsoep met kip op sinds ik in Laos rondfiets. Gewoonlijk wordt noedelsoep met rundsvlees en/of varkensvlees bereid.
Na de middag ondernam ik een tweede poging om Tat Soung te zien. Ik fietste langs de rechteroever stroomopwaarts het dorp uit. De weg maakte meteen een steile knik omhoog. Vervolgens bleef de weg nog ruim drie kilometer zacht stijgen. In een etnisch dorpje legde ik mijn ligfiets vast aan het bord “Tad Soung Waterfall 800 m <–“. Te voet wandelde ik dwars door het dorpje naar de rivier. Op de oever werkten de vrouwen en de meisjes in de moestuin. De jongens voetbalden op het dorpsplein.
De pad werd steeds smaller, en het struikgewas steeds dichter en hoger. Uiteindelijk gaf ik het op en maakte ik rechtsomkeer. Vanop de ligfiets had ik Tat Soung reeds in de verte gezien. Sinds de constructie van een waterkrachtcentrale is het debiet van de waterval beperkt tot een gecontroleerde pisstraal. De ooit indrukwekkende waterval heeft zeker in het droge seizoen het merendeel van haar vroegere allure verloren.
s’Avonds in het restaurant sprak ik met een Duits koppel fietsreizigers. Ze werkten allebei voor een ngo in Cambodja. Zij reisde met een gewone fiets, hij met een Challenge Seiran. Ligfietsen in Laos wordt bijna mainstream.
Fietsstatistieken:
14,61 km
0 u 49 min
17,87 km/u
Vakantieligger 