Stipt om 7:00u schoof ik aan de ontbijttafel van het hotel aan. Ik hoorde nog geen beweging in de keuken. Nochtans had ik gisterenavond het ontbijtuur met de hoteleigenaar afgesproken. Uiteindelijk werd het ontbijt 20 minuten later opgediend. De honden hengelden weer naar mijn aandacht, maar dit was de laatste keer. Met een lichte vertraging lag ik om 8:10u op de fiets. Eerst fietste ik terug naar snelweg #8. Dit waren de makkelijkste 33 kilometer van de dag. Aan de snelweg sloeg ik rechtsaf in de richting van Vietnam. Enkele kilometers verder begon een zware beklimming van 8 km. De weg beklom een karstbergkam in de lengte. Na bijna anderhalf uur klimmen bereikte ik de top. Vervolgens kronkelde de weg drie kilometer lang in haarspeldbochten naar beneden. Vijf minuutjes later was ik beneden.
Even voor het middaguur stopte ik in een dorp aan een rij restaurantjes met koud buffet. Ook later in mijn eindbestemming Lak Sao waren de noedelshops vervangen door koude buffetten. Klaarblijkelijk heb ik de noedelsoepregio verlaten en ben ik in de koude buffetstreek aanbeland. De dame deed de deksels van de potten en toonde me de mogelijkheden. Ik negeerde de schaal brochetten van ongedefinieerde dieren, en speelde op veilig met een koude kippenvleugel en een overladen bord koude kleefrijst. Een bord koude bouillon maakte de lunch volledig. Het enige bestek dat ik kreeg was een korte lepel voor de bouillon. Ik spoelde mijn handen af in een ton water, en at de kip en de kleefrijst met mijn nog steeds niet al te propere handen.
Na de lunch wisselden heuvels en plattere stukken elkaar af. Soms moest ik nog stevig klimmen. De dorpen lagen ver van elkaar. Op het moment dat ik een frisdrankpauze wilde inlassen, moest ik eerst nog een flinke heuvel over. Pas om kwart na twee en na 81 km kon ik met een flesje 7up uitblazen.
In Lak Sao denkt men aan het plezier van de kindjes. Op twee kilometer van het stadje passeerde ik een openluchtzwembad met glijbanen. Op een vrijdagmiddag was het zwembad verlaten. Misschien opent het zwembad in het weekend de deuren?
Om kwart na drie fietste ik het stadje Lak Sao binnen. Ik stopte in het centrum bij het Phoutthavong Hotel en nam een kamer voor 60.000 Kip (6,76 EUR). De kamer heeft geen airco en dat is ook niet nodig. Toen ik na de douche te voet het stadje verkende, had ik het redelijk fris. Op de marktplaats schuin tegenover mijn hotel werd voor mijn ogen een luchtkasteel opgeblazen. Kinderstad Lak Sao!
s’Avonds dineerde ik honderd meter verder in het Only One Restaurant (of het ‘Onlyvanh Restuarant’ [sic] zoals ik het letterlijk op één van de uithangborden las). Voor zover ik kon zien was het inderdaad het enige restaurant van Lak Sao. Slechts één tafel was deze vrijdagavond bezet toen ik aankwam. Ik bestelde een warme aardappelsalade met tomaten en ajuin in een zoetzure dressing en een schotel varkensreepjes van de barbecue. De aardappelsalade smaakte zeer goed, maar op de varkensreepjes moest ik nog een kwartier wachten. Samen met de pint bier kostte het diner bijna evenveel als de hotelkamer.
Fietsstatistieken:
94,80 km
4 u 58 min
19,08 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie