Toen ik deze ochtend om 7 uur opstond, was het zachtjes aan het regenen. Mijn was hing buiten aan een droogrek, en die was nu even vochtig als gisterenmiddag na de wasbeurt in de lavabo. Vanavond zal ik de T-shirt en onderbroek opnieuw te drogen hangen. Om kwart voor negen vertrok ik naar het provinciestadje Paksan. Het begon opnieuw te druppelen toen ik de oprit van het hotel af fietste. Net als gisteren fietste ik door een golvend landschap, maar nu waren de golven langer en steiler. In tegenstelling tot gisteren fietste ik vandaag trouw over snelweg #13.
Onderweg passeerde ik vele guesthouses. Om de vijf kilometer zag ik wel een uithangbord van een guesthouse. De overnachtingsmogelijkheden waren dus talrijk. Er is geen nood om al bij Hotel Bouavanh te stoppen, je kan gerust één van de volgende gelegenheden nemen. Na 41 km stopte ik voor een colapauze.
Nadien kwam ik geen guesthouses meer tegen. 25 km verder stopte ik voor de lunch. Tot mijn verbazing bood de noedelshop wel eetstokjes aan maar geen lepel om de bouillon binnen te lepelen. Toen ik me klaar maakte om te vertrekken, begon het te regenen. Ik wachtte tot de bui gepasseerd was, en 20 minuten later dan gepland lag ik terug op de fiets. Helaas begon het al snel terug te regenen. In de zachte regen fietste ik verder. Inmiddels was ik terug in de brede vlakte van de Mekong, en werd het golvend landschap uitgevlakt. Aan de kant van de weg stonden plots tientallen kraampjes met gedroogde vis.
Om 15:30u kwam ik in de regen aan in het provinciestadje Paksan. Ik maakte eerst een ommetje langs het Saymongkhoune Guesthouse nabij het busstation, maar ik besloot om door te fietsen naar het Paksan Hotel. Hier nam ik voor 140.000 Kip (15,57 EUR) een lange kamer met airco, dubbel bed, frigo en onbeveiligde wifi. De informatie die het hotel verspreid is eentalig Vietnamees. Dit is duidelijk een hotel van Vietnamezen voor Vietnamezen. Na de douche fietste ik naar de monding van de lokale rivier Xan in de brede Mekong.
Toen ik bij mijn terugkomst het blogbericht van gisteren wilde publiceren, werkte de WordPress app onbegrijpelijk tegen. WordPress publiceerde alleen de titel zonder de tekst en de foto’s. Na enkele vergeefse pogingen slaagde ik om het bericht te publiceren via de website van WordPress.
s’Avonds fietste ik naar het Thongsaiylom Restaurant twee kilometer verder op snelweg #13. Gelukkig had de snelweg straatverlichting behalve voor de laatste 100 meter. Ik had dit restaurant gevonden op Google Maps. Het heeft een hoge quotering van 4,4 op 5 en verscheidene goede Laotiaanse recensies, dus dat wilde ik eens proberen. De opdienster gaf me een natte Laotiaanse menukaart die vandaag duidelijk in de regen had gelegen. Ik kon er niets van maken. Gelukkig stond er een soort van koud buffet opgesteld. Ik wees op de kippenstukjes en de rijst met groentjes, maar die kreeg ik niet. In ieder geval kon ik zo mijn interesse in rijst met kip overbrengen. Uiteindelijk bracht ze een bord warme rijst en een bord lekkere gepaneerde en gefrituurde kippenvleugeltjes. Samen met een grote fles Beerlao kostte dit 50.000 Kip (5,56 EUR). Ook in een restaurant van deze prijsklasse liepen de katten onder de tafel en schuurden tegen de benen. Eén van de katten zette haar voorpoten op mijn been en miauwde om een kippenbotje.
Fietsstatistieken:
95,57 km
4 u 31 min
21,18 km/u
Vakantieligger 
Dag Kristof,
Een mogelijke tip voor je natte kleren: op fietsvakantie leg ik bij droog weer en propere wegen mijn natte spullen ’s ochtends gewoon onder mijn snelbinders, zodat ze onderweg kunnen drogen. (Ik veronderstel dat je geen snelbinders meehebt, maar misschien brengt het je op ideeën.)
Goede reis!
Els
Dag Els,
Dank je wel voor de tip. Na een nacht binnenskamers te hangen, was mijn was deze ochtend wel droog.
Vriendelijke groeten van
Kristof.
Beste collega, geniet van je reis. Ik volg vanop afstand.