De zon kwam op onder een open hemel. De wolken hadden we in Bangkok achtergelaten. De nachttrein kwam een paar minuten voor zeven aan in de grensstad Nong Khai. Na een ondiepe slaap van zeven uur voelde ik me niet zo fris. Ik ontbeet in het eerste restaurant dat ik tegenkwam. Vervolgens fietste ik naar het centrum om een ATM te zoeken. Volgende maand kom ik Thailand binnen in een dunbevolkte streek. Mogelijk vind ik pas in de eerste grote stad een geldautomaat. Het ommetje was overbodig, want aan de Thaise kant van de grens stond ook een ATM. Het was kalm aan de grensovergang. Thailand verlaten ging zeer vlot. Vervolgens fietste ik de Vriendschapsbrug over de Mekong over naar de Laotiaanse kant.
Ik had op voorhand in de Laotiaanse ambassade in Brussel een visum geregeld. Maar de grenswacht stuurde me terug om een formulier in te vullen. Het formulier vroeg uitsluitend naar gegevens die ik reeds bij de visumaanvraag in Brussel had gegeven. Om 9 uur mocht ik officieel het grondgebied van Laos betreden. In plaats van richting Vientiane fietste ik de andere kant uit. Zeven kilometer van de grens ligt het Xieng Khuan Buddha Park. Deze tuin vol betonnen boeddhabeelden had oorspronkelijk een religieus doel. De oudste beelden dateren uit de jaren vijftig. Intussen is het een toeristische trekpleister die busladingen Chinezen en andere boeddhistische Aziaten lokt. Dit park had ik reeds in 2008 willen bezoeken, maar toen verloor ik teveel tijd bij de grensovergang.
Na het Buddha Park stapte ik op de fiets met bestemming Vientiane. Onderweg stopte ik voor een frisdrankpauze en later voor de lunch. Als ligfietser genoot ik van de grote aandacht. Passerende bromfietsen en auto’s vertraagden om met hun smartphone een foto te maken. Bij elke stop kwamen er mannen toegestroomd om mijn ligfiets vol bewondering te bekijken en aan te raken. Gegarandeerd informeerden ze naar de kostprijs.
Om kwart voor twee arriveerde ik aan het New Rose Boutique Hotel. Begin augustus had ik hier een kamer geboekt voor 47,25 EUR per nacht. In grotere steden besteed ik graag meer geld aan een overnachting met comfort en een goeie ligging. Dit compenseert de vaak schrale guesthouses in de dorpen op het platteland. De hoekkamer bleek verrassend groot te zijn, en had zelfs een balkon. Na de douche bezocht ik nog per fiets de oudste tempel van Vientiane (Wat Si Muang) en op de terugweg een met gras begroeide stupa (That Dam). Terug in het hotel verzamelde ik mijn was en deed de was binnen bij een guesthouse 100 meter verder. Hier vroeg men 20.000 kip (2,21 EUR) voor 1 kg. Bij mijn eigen hotel kost het wassen van één T-shirt al 2 $ (1,80 EUR).
s’Avonds dineerde ik in een Laotiaans restaurant dat werd aangeprezen door de Lonely Planet. Het visstoofpotje smaakte ongelooflijk bitter. Een beetje jammer, want ik had trek in een lekkere maaltijd. Nadien begon de vermoeidheid door te wegen, en ik besloot vroeg te gaan slapen.
Fietsstatistieken:
48,91 km
2 u 23 min
20,49 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie