Voor het uitchecken zwom ik nog een laatste keer in het zwembad van het guest house. Waarschijnlijk zal de eerstvolgende zwembeurt pas over enkele maanden plaatsvinden. Om 10:20u nam ik de rivierboot naar de aansluiting met de Skytrain. Vervolgens spoorde ik hoog boven de grond in een ijskoude metrowagon naar het moderne stadsdeel van Bangkok. Vandaag wilde ik shoppen, en deze wijk kent een hoge concentratie van shoppingcentra en uitgestrekte markten. Eerst liep ik CentralWorld binnen, één van de grootste shoppingcentra van Zuidoost-Azië. Ik wandelde hier een half uurtje rond, en wandelde vervolgens verder.
De volgende bestemming was de Pratunam markt. Deze markt strekte zich in werkelijkheid veel verder uit dan de L-vorm op de kaart. In de wirwar van kleine winkeltjes liep ik al gauw verloren. Soms kwam ik terug in de open ruimte, en kon ik via de GPS op mijn smartphone bepalen waar ik precies was. Het aanbod van de markt bestond overwegend uit dameskledij, dus ik was het snel beu. Uiteindelijk vond ik een uitweg en stond ik terug op straat.
Op de terugweg bezocht ik nog een tweede shopping mall voor een toiletbezoek. Vervolgens nam ik de kanaalboot naar de wijk Banglamphu. Een enkel ticketje voor deze boot kostte slechts 9 Baht (0,25 EUR). Vlakbij de voorlaatste halte zag ik nog een lokale kledingmarkt. Impulsief stapte ik af en slenterde door de markt. Nadien stapte ik terug aan boord van een kanaalboot tot de volgende halte.
Uiteindelijk beëindigde ik mijn shoppingdagje zonder buit. Omstreeks 15:30u was ik terug in de wijk van mijn hotel, anderhalf uur voordat de minibus me zou oppikken. Om de tijd te doden slenterde ik rond in de wijde omgeving van de backpackersbuurt van Khao San Road. Mijn favoriete eetstalletje dat gloeiendhete rijstsoep met gehaktballen serveert was helaas nog in opbouw. Bijgevolg at ik op de valreep nog een kom Vietnamese noedelsoep.
De minibus had weinig last van de avondfile. Na een rit van amper 40 minuten werden mijn fietsdoos en mezelf aan de Suvarnabhumi luchthaven afgezet. De dames aan de check-in van Qatar Airways stuurden me eerst om de hoek naar de afdeling ‘oversized baggage’. Mijn fietsdoos paste niet in de scanner, dus ik moest de doos openen en mijn ligfiets uitpakken. De ligfiets paste ook maar nauwelijks in de scanner. Volgens mij was de luchthaven niet voorzien op echt bovenmaatse bagage zoals mijn fiets. De scanoperatoren hielpen me om de ligfiets terug in de doos te krijgen en om de doos terug dicht te plakken.
Nadat de fietsdoos veilig was verklaard, mocht ik via een aparte check-in balie de lange wachtrij voorsteken. Qatar Airways voerde vanavond twee vluchten naar Doha uit. Ik had een plaats geboekt op de tweede vlucht van 20:45u. De baliebediende herboekte me evenwel naar de eerste vlucht van 19:55u omdat dat vliegtuig een grotere bagagecapaciteit had. Plotseling moest ik me haasten om mijn vlucht te halen. Met een ‘premium lane pass’ mocht ik de langs de veiligheidscontrole voor de VIP’s gaan, waarlangs de diplomaten en de aircrew het plebs voorsteken. Via deze shortcut haalde ik probleemloos de vroegere vlucht, die met tien minuten vertraging opsteeg. We landden vroeger dan voorzien in Doha zodat ik uiteindelijk een uur en een kwartier meer dan gepland in de transferhal van de luchthaven op de aansluiting naar Brussel moest wachten.
Fietsstatistieken:
0,00 km
0 u 0 min
0,00 km/u
Vakantieligger 