De havenstad Sihanoukville is bekend om zijn vele stranden. Wie de stranden beu is, kan van hieruit naar de naburige eilandjes varen. Vandaag ging ik aan boord van een boot die bij drie eilanden aanlegde. Bij elke halte was er tijd om te snorkelen of te zwemmen.
De boot vertrok om 9 uur. Een uur later gooide de bemanning het anker voor het eerste eiland uit. Tussen de boot en de kust lag een ondiep rif. Ik leende een duikbril en snorkel, en plonsde samen met de andere toeristen in het warme zeewater. Ik had nog nooit gesnorkeld in tropische wateren. De laatste keer dat ik snorkelde was vermoedelijk tijdens de zwemles in het Sint-Romboutscollege. Toen was ik er best goed in, meen ik me te herinneren. Nu zag ik nauwelijks iets want mijn duikbril liep meteen vol water. Onder mij zag ik vage rotsblokken, en af en toe kwamen kleine zwarte visjes in beeld gezwommen. Het slechte zicht creeërde afstand, en het was net alsof ik naar een modaal aquarium keek. Na een tiental minuten gaf ik het snorkelen op en kroop ik terug aan boord van de boot.
Vlak voor de middag legde de boot aan een groter eiland aan. De kiel van de grote boot was te diep om aan de houten pier aan te leggen. We werden per vijf in een klein motorbootje naar de kust gebracht. Het duurde meer dan een half uur vooraleer iedereen op het strand stond. In afwachting van de lunch testte ik alvast mijn nieuwe hangmat uit die ik op de markt van Pursat had gekocht. Helaas had de schommel aan de casuarinaboom waaraan ik mijn hangmat had opgehangen de voortdurende aandacht van een groepje selfies nemende Koreanen.
Na de lunch vatten we de terugweg aan. Halverwege stopte de boot aan het derde eilandje voor een snorkel- en zwempauze. Deze keer beperkte ik me tot zwemmen. Ik had inmiddels opgemerkt dat de meeste snorkelaars hun eigen materiaal bij hadden. Om tien voor vier werden we afgezet op de pier van Serendipity Beach, en wandelde ik langs het strand terug naar mijn bungalow.
s’Avonds ben ik met de ligfiets naar de horecabuurt nabij het rondpunt met de gouden leeuwen gefietst. In het Sandan restaurant heb ik een buffelstoofpotje gegeten. Zo heb ik vandaag een goed doel gesteund, want het restaurant is een ngo die voormalige straatjongeren opleidt tot horecapersoneel.
Fietsstatistieken:
3,63 km
0 u 12 min
19,02 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie