Gisterenavond wilde ik vlak voor het slapengaan het dagelijkse blogbericht publiceren. Bij deze handeling liep de WordPress app helemaal vast, ik kreeg slechts een wit scherm met een blauwe balk te zien. Via de website ontdekte ik dat het bericht wel gepubliceerd was. Ik was opgelucht dat ik het lange bericht niet helemaal opnieuw moest schrijven. Deze ochtend heb ik de app opnieuw geïnstalleerd, en kan ik verder berichten over mijn ligfietsreis.
Wegens dit probleem met WordPress lag ik niet zo vroeg in mijn bed als ik van plan was. Deze ochtend sliep ik iets langer uit, en stond ik pas om half acht op. Om tien na negen lag ik op de fiets voor een daguitstap naar Banteay Srei. Deze kleine tempel is beroemd wegens de prachtige sculpturen.
Sommige tempels liggen ver verwijderd van Angkor Wat. De kleine maar bijzonder fijne tempel van Banteay Srei ligt op 35 km van Siem Reap. De weg naar deze afgelegen tempel werd gaandeweg hobbelig zoals de meeste wegen tussen de tempels van de Angkor site. Er waren ook bochten in de weg, maar lang niet zo oneindig veel als het onderstaande verkeersbord insinueert.
Op een uurtje had ik de tempel gezien. Na de lunch fietste ik naar het landmijnenmuseum. Dit privémuseum ligt op de weg tussen Siem Reap en Banteay Srei op 8 km van deze laatste plaats. Het museum is ingericht door een voormalige kindsoldaat van de Rode Khmer die zelf nog talloze mijnen heeft gelegd. Als landmijnexpert uit de eerste hand kon hij na de oorlog als ontmijner aan de slag. Nu leidt hij een ngo die Cambodjaanse dorpjes ontmijnt en zich bekommert om de slachtoffers onder de kinderen. Ik vond het interessant om de verschillende modellen van landmijnen in het echt te zien. Sommige waren heel klein, en hadden een diameter van minder dan 10 cm.
Na het landmijnenmuseum fietste ik naar Phnom Bakheng. Deze tempel op een heuvel tussen Angkor Wat en Angkor Thom biedt een mooi uitzicht over de omgeving. Vooral bij zonsop- en ondergang is het druk bij deze tempel. Een bouwkraan vervuilde evenwel het zicht naar Angkor Wat. Ik hield de tempel snel voor bekeken, en fietste aan een hoog tempo terug naar het hotel om een laatste duik in het zwembad te maken.
In tegenstelling tot Myanmar, mocht ik bij elke tempel van de Angkor site mijn schoenen aanhouden. Soms werden er extra kledingvoorschriften geafficheerd. Meestal betrof het een broek die de knieën bedekt en een T-shirt met mouwen tot aan de ellebogen. In Myanmar moest ik mijn schoeisel aan de poort altijd uitdoen. Tempelbergen moesten van de voet tot aan de top van de berg blootsvoets beklommen worden. De tempels in Myanmar zijn nog volop in religieus gebruik. Daarentegen hebben de meeste tempels in Angkor een hindoeoorsprong, terwijl de Cambodjanen ondertussen tot het boeddhisme zijn bekeerd. Niettemin bevatten vele tempels van Angkor moderne altaartjes, vaak met een boeddhabeeld.
Fietsstatistieken:
76.33 km
3 u 17 min
23,18 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie