Vandaag stond er slechts een rit van een vijftigtal kilometer op het programma. Ik stond pas om 7:45u op, en ontbeet met een kom lekkere rijstsoep op het terras van het motel. Om vijf na negen stapte ik op de fiets voor het laatste stukje van 6 km naar de grens met Cambodja.
Het loket om uit te checken bij de Thaise immigratie lag op de eerste verdieping. Bijgevolg liet ik mijn ligfiets achter met het slot rond een paal. Na deze formaliteit volgde ik de brommers richting de Cambodjaanse immigratie. Ik had geen visum op voorhand geregeld. Aan een Cambodjaanse politieagent die onder een luifel achter een tafel zat, vroeg ik waar ik een visum kon aanvragen. De agent schoof een stoel bij, en gebaarde om me neer te zetten. Hij haalde een blanco formulier boven. Terwijl ik het formulier invulde, was hij in de weer met mijn paspoort. Hij rekende 1200 Baht (32,20 EUR) voor het visum aan. Tenslotte schoof ik verderop aan een loket aan voor de laatste stempel en het afnemen van mijn vingerafdrukken. Na deze formaliteit was ik de grens volledig gepasseerd. De volledige procedure heeft een dik uur geduurd.
De drukke hoofdbaan van het grensstadje Poipet is geflankeerd door casino’s. In een wisselkantoor wisselde ik een beetje Thaise Baht in Cambodjaanse Riel om onderweg de lunch te kunnen betalen. Vervolgens verliet ik Poipet, en fietste ik naar Sisophon (door de Cambodjanen ook Banteay Meanchey genoemd). De brede weg had een zijstrook voor het trage verkeer. De weg was druk bij vlagen. Ik had de hele tijd wind op kop, en ik verdenk de weg ervan om vals plat te zijn. Mijn tempo lag dus relatief laag.
Om 12:00u en na 35 km lunchte ik in een klein wegrestaurant met honden en een kip die tussen de tafels rondliepen. Ik nam rustig mijn tijd, en ik lag pas na 13u terug op de fiets. Een dik uur later fietste ik de stad Sisophon binnen.
Ik nam voor 12$ een kamer met airco, frigo en warm water in het Golden Crown Guest House. Mijn ligfiets stalde ik in de grote parkeergarage naast de lobby. Na de douche kuierde ik in de stad rond. Toen ik een cola op een terras van een restaurant dronk, kwam er plotseling een landloper in bloot bovenlijf en lange sik voor mij staan. Hij staarde me aan, en toen ik hem na een minuut nog steeds negeerde, bediende hij zichzelf met mijn ijsthee. In deze streek is het de gewoonte om elke restaurantbezoeker een pot thee en een glas met ijsblokjes te geven, ook als de klant gewoon een blikje cola bestelt. Toen hij zijn tweede glas had ingeschonken, jaagde de uitbaatster hem weg. Terug aan het hotel wilde ik op het internet. Helaas werkte de wifi van het hotel vandaag niet, dus ik zal een dagje moeten wachten.
Fietsstatistieken:
54,60 km
2 u 42 min
20,23 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie