Omdat een loketbediende me gisteren had verzekerd dat ik voor mijn fiets om 7 uur in het station moest zijn, stond ik deze ochtend om 6:00u op. Haastig poetste ik mijn tanden en schoor ik me. Op 10 minuten tijd schrokte ik het hotelontbijt naar binnen. Ik fietste de heuvelrug over, en stipt om 7:00u arriveerde ik in het station. Ik ging naar het juiste loket waar een andere bediende dan gisteren zat. Ik legde uit dat ik een ticket voor mijn fiets wilde kopen. De bediende kwam achter het loket vandaan en troonde me mee naar de trein. Ik gaf mijn ligfiets aan, en twee mannen zetten hem in de gang van de ‘upper class’ wagon. Ik hoefde dus helemaal niet zo vroeg in het station te staan. Volgens de Lonely Planet is een treinrit drie keer zo duur als een busrit. In mijn geval is het precies andersom. Bij mijn twee busreizen kostte het ticket voor mijn fiets meer dan het ticket voor mezelf. Nu mijn fiets gratis mee kan reizen, is de trein goedkoper dan de bus.
Stipt om 8:00u claxonneerde de machinist en zette de trein zich in beweging, om meteen terug stil te vallen. Er kwam nog een groepje met een berg bagage aangespurt. De passagiers sprongen snel op de trein, en met een minuut vertraging vertrok de trein alsnog.
De ‘upper class’ is de hoogste klasse van de trein naast de mindere ‘first class’ en de ‘ordinary class’ met de houten bankjes. In de ‘upperclas’ staan er twee brede zetels aan de ene kant van het gangpad en slechts één zetel aan de andere kant. De leuning van de zetel kon achteruit. Ik had helaas de meest crappy zetel van de wagon, en het mechanisme was geblokkeerd met een steen. De ramen hebben geen ruiten, alleen een luik en een zonnescherm. Door de open ramen waaide een verkoelend briesje.
De trein schudde vaak heftig heen en weer, alsof we op een bootje op de zee zaten. Op andere stukken deinde de trein fel op en neer, en zakte de wagon telkens door de vering. De trein reed nagenoeg de hele tijd door schier oneindige rijstvelden.
Op papier was het een express trein, maar ik vond het meer een IR. De trein stopte immers ook in de kleinere steden maar niet in de dorpjes. Tijdens de hele rit probeerden venters hun waren aan de treinreizigers te verkopen. Gelukkig had ik genoeg gezuiverd drinkwater bij, want de venters verkochten alleen bijgevulde flessen.
Om 17:50u arriveerden we eindelijk in Yangon, dit is 50 minuten na het verwachte uur van aankomst. Mijn ligfiets heeft de schokkende rit op het eerste zicht wonderwel overleefd. Vermits er geen fietsvoorzieningen zijn in het station van Yangon, moest ik mijn fiets op en af de trap dragen om de perrons over te steken. Onder grote belangstelling keek ik mijn fiets na en vertrok. Om 18:15u kwam ik aan in het Three Seasons Hotel waar ik ook verbleef tijdens mijn eerste nacht in Myanmar. Ik kreeg een kamer op het gelijkvloers, en zonder het te vragen werd mijn fietsdoos meteen naar mijn kamer gebracht. Naar verluid heeft de doos al die tijd onder een bed gelegen.
Fietsstatistieken:
5,98 km
0 u 22 min
15,75 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie