Herhaling kan het verwachtingspatroon fnuiken. Nadat ik om 6:40u was opgestaan, ging ik in hetzelfde theehuis als gisteren ontbijten. Helaas waren er vandaag geen warme bananenflappen, en was de noedelsoep maar lauw. Ik vertrok om 8:06u door natte straten onder een volledig bewolkte hemel richting Mawlamyine. De eerste 25 kilometer liep de kaarsrechte weg door platte rijstvelden.
Vervolgens begon de weg te glooien. Na 40 kilometer kwam ik aan een spanbrug over een rivier van een kilometer breed. De smalle ijzeren planken van 15 centimeter breed lagen in de lengte van de brug. Tussen de planken waren spleten waarin de wielen van mijn fiets makkelijk pasten. Doorheen de spleten zag ik de rivier stromen. Over de brug fietsen was geen optie, dus heb ik voorzichtig en zeer geconcentreerd mijn fiets voortgeduwd. Ik slaakte een zucht van opluchting toen ik de overkant bereikte. Ruim tien kilometer verder moest ik opnieuw een spletenbrug over, maar de overspanning was deze keer slechts 300 meter.
Enkele kilometers na de eerste brug kruiste ik een Nederlands fietskoppel. Ze waren op daguitstap in de ruime omgeving van Hpa-an. Na een korte babbel over ligfietsen en het vergelijken van onze routes gingen we elk onze eigen weg.
Omstreeks half twaalf reed ik na 60 kilometer de stad Mawlamyine binnen. Ik had eergisteren al een rangschikking gemaakt van de hotels in de Lonely Planet. Mijn eerste keuze was reeds volzet, had ik eergisteren telefonisch vernomen. Bijgevolg klopte ik aan bij mijn tweede keuze. Tot mijn verbazing hadden ze een kamer vrij. Geen ‘single’ of ‘double’ maar een ‘triple room’. De prijs per nacht bedroeg 45$, dit is 10$ meer dan een dubbele kamer. Voor deze prijs heb ik in het Sandalwood Hotel een ruime kamer met een enkel en een dubbel bed. De vloer en de wanden zijn helemaal betegeld. De kamer heeft een eigen badkamer, airco, en een frigo. En het allerbelangrijkste, er is WiFi in de lobby. Inmiddels was ik reeds zes dagen aan één stuk offline, dus vond ik het hoog tijd om de band met het thuisfront terug aan te halen. ’s Avonds heb ik eindelijk mijn blog bijgewerkt en mijn e-mail gelezen.
In de namiddag ben ik over de heuvelrug naar het station gefietst. Mawlamyine is een langwerpige stad aan een uitwaaierende riviermonding. Midden in de stad loopt over de hele lengte een heuvelrug met tempels op de toppen. Het station ligt aan de andere kant van de heuvelrug. Ik wilde reeds een ticket kopen voor mijn terugreis naar Yangon op 26 november. Helaas kan men maar vanaf één dag op voorhand een ticket kopen. Bijgevolg fietste ik onverrichterzake verder rond de heuvelrug naar het hotel. Toen ik aankwam, stond de opa van het hotel al op mij te wachten. Hij is een grote fan van mijn ligfiets, en had voordien met zijn smartphone reeds foto’s van mij op de ligfiets genomen. Zijn dienst was afgelopen, en hij troonde me mee naar zijn stamtheehuis een kilometer verderop. We dronken koffie én thee, en ondertussen vertelde hij me over de toeristische bezienswaardigheden in Mawlamyine en omgeving. Nadien heb ik nog de Kyaik Thanlan Paya op één van de heuvels bezocht. Hier was een mooi uitzicht op Mawlamyine en het estuarium.
Fietsstatistieken:
77,20 km
3 u 56 min
19,57 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie