Deze morgen ontbeet ik als enige gast in het restaurant van het hotel. Behalve de obligate eieren, werd ook rijst met kikkererwten opgediend. Dit gerecht was een trendsetter voor de dag, want ook ’s middags en ’s avonds werd het me voorgeschoteld. Vandaag stond op papier de koninginnenrit op het programma. Volgens de karige kaartinformatie zou de weg de hele dag door het heuvelachtige landschap slingeren. In de praktijk viel het goed mee. Eerst was er een steile afdaling van 5 kilometer vol haarspeldbochten. Vervolgens bleef het nog een aantal kilometers zacht dalen. Uiteindelijk begonnen de heuvels, de ene al wat hoger dan de andere. Lange en korte beklimmingen en afdalingen losten elkaar af. Toch ging het meer af dan op. Toen ik op de bestemming aankwam, stond er een gemiddelde snelheid van 22 kilometer per uur op de teller. Dit is het snelste gemiddelde tot nu toe.
Pas om 12:50u en 97 km kwam ik een restaurant tegen. Na de currytafel legde ik vlot de resterende kilometers naar Meiktila af. Reeds om 14:15u na 114 km was ik op mijn bestemming. Onderweg bedacht ik dat ik vanavond nog een nachtbus zou kunnen nemen naar Bago in het zuiden, in plaats van in Meiktila te overnachten. Na mijn aankomst in Meiktila kocht ik meteen een busticket voor mezelf (8.500 Kyat / 6,40 EUR) en mijn ligfiets (11.000 Kyat / 8,25 EUR). Vervolgens bezocht ik het stadje, dat ik snel gezien had. Ik had nog een uurtje over voor het donker zou worden. Ik besloot om eens rond het meer van Meiktila te fietsen. Helaas reed ik verkeerd, en zat ik in een ‘dead end’. Om niet verder te verdwalen keerde ik veiligheidshalve terug.
Vervolgens restte me nog één ding voor ik om 19:00u op de bus zou stappen: eten. Vlakbij de bushalte vond ik een restaurantje op de stoep. Na het eten wachtte ik hier tot het tijd was voor de bus. Ik ben er ook naar het toilet geweest, en zag op deze manier hoe de familie leefde. Het gebouw had slechts één grote kamer. Links stonden bamboe bedden voor de hele familie, rechts werd in beslag genomen door de keuken van het restaurant. Aan de andere kant was een deur naar een deels overdekte koer. Behalve een deel van de restaurantkeuken, stond hier ook het toilet met wanden van golfplaat. Binnen in het kotje was een Franse WC in de grond, die men doorspoelde met een kommetje water.
Meiktila kwam enkele maanden geleden negatief in het nieuws na zware rellen tussen boeddhisten en moslims. De rellen ontaardden in een pogrom tegen moslims, waarbij moskeeën en moslimhuizen in de vlammen opgingen, en enkele moslims gelyncht werden. Ik vermoed dat de rellen zich in de buurt van de bushalte afspeelden. Hier waren een tweetal gesloten moskeeën, en uitgebrande huizen stonden leeg of werden verbouwd. Bovendien waren er ook heel wat lege bouwpercelen waar huizen van de grond af aan werden heropgebouwd. Op één van de ruïnes wapperde een boeddhistisch vlaggetje als symbool van verovering.
De bus was een wat ouder model met minder comfort dan bij de heenreis. Toen ik opstapte was de bus bijna leeg. Vervolgens reden we twee à drie uren op secundaire wegen, en regelmatig pikten we nieuwe passagiers op. Pas na 22:00u reden we de autostrade richting Yangon op. De zetels waren zeer smal. Lichaamscontact met de onbekende Birmese buurman was onvermijdelijk, ook al waren we allebei smalle mensen.
Fietsstatistieken:
129,15 km
6 u 13 min
20,74 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie