Deze morgen sliep ik een uurtje langer uit dan gewoonlijk. Vervolgens genoot ik van het uitgebreide ontbijtbuffet in de tuin naast het zwembad. Eindelijk eens een hotelontbijt waarbij ik de eieren kon skippen! Toen ik na het ontbijt op de fiets wilde stappen, was het aan het druppelen. Ik had er niet op gerekend dat ik in Myanmar nog regen zou meemaken. De afgelopen week straalde de zon steeds op een open hemel. De eerstvolgende regendruppels zou ik pas voelen als ik terug in België ben, dacht ik. Na een kwartier stopte het druppelen, maar de hele dag bleef het bewolkt, en kwam de zon er nooit helemaal door. Een kwartier later dan gepland begon ik aan een fietstocht door het uitgestrekte Bagan met de duizenden tempels.
Eerst stopte ik bij de motorfietsgarage om de hoek. Na 590 kilometer snakte mijn ketting naar verse olie. Ik wees naar mijn ketting, en zei ondertussen “oil”. De garagist zocht een spuitbus, en samen begonnen we de ketting te oliën. De olie was een dikke vloeistof en had een roze kleur. Hopelijk blijft er niet teveel stof in plakken. In ieder geval maakte de ketting achteraf minder geluid. Ik vroeg de garagist wat het kostte, maar hij maakte duidelijk dat het gratis was.
In Bagan ben ik niet meer de enige toerist op de fiets. Om het uitgestrekte gebied te verkennen is de fiets een handig vervoersmiddel. Bovendien hebben de autoriteiten aan buitenlanders verboden om met een motorfiets in Bagan rond te rijden. Luie toeristen kunnen een elektrische fiets van Chinese makelij huren. In principe hoeft men op deze fietsen niet te trappen, tenzij de batterij plat is. Gisterenavond heb ik een man zien zwoegen op de trappers van een elektrische fiets. Hij was zeker nog vijf kilometer verwijderd van Nyaung U. Hij was nog lang niet thuis met de platte batterij.
Omstreeks half drie was ik terug in het hotel voor een zwempauze. Na de verfrissende plons sprong ik terug op de fiets om enkele afgelegen paya’s in het binnenland te bezoeken. Bagan is ontsloten door hoofdwegen die een uitgerekte rechthoek vormen. Vele tempels zijn bereikbaar vanaf de hoofdwegen. Binnen in de rechthoek zijn er ook prachtige tempels die enkel bereikbaar zijn via zandwegen. Deze wegen zijn slecht befietsbaar, want ze bestaan vaak uit stroken strandzand. Iedereen die ooit heeft geprobeerd om te fietsen in het mulle strandzand kan me beamen, in los zand valt niet te fietsen. Sommige stukken legde ik dus noodgedwongen te voet af. Uiteraard trok dit het gemiddelde van het aantal kilometers per uur fel naar beneden.
Morgen stap ik terug op de fiets voor een rit in lijn. De bestemming is Mount Popa, een uitgedoofde vulkaan met een prachtige paya op de top. Ik verwacht de eerstkomende dagen geen WiFi tegen te komen, dus vanaf morgen verdwijn ik een tijdje van de radar.
Fietsstatistieken:
43,31 km
2 u 48 min
15,42 km/u
Vakantieligger 
Hallo Kristof, ik volg je reis elke dag vanuit Andalusië (als je iets kan posten tenminste). Ik geniet er erg van; het ziet er geweldig en opwindend uit; vraag is hoe een mens zich na zo’n avontuur nog terug kan aanpassen aan het “gewone gangetje” hier. Maar natuurlijk moet je daar nu maar helemaal niet aan denken. Je bent eigenlijk nog maar pas gestart, dus nog veel avontuur te verwachten! Geniet en hou je taai! Lut
Dag Lutgart, dank je wel voor je enthousiaste reactie! Tussen de lijnen door las ik dat jullie in Spanje zijn aangekomen. Is jullie levensnoodzakelijke bagage ook zonder problemen aangekomen? Veel genot van de Spaanse zon,
vriendelijke groeten van Kristof.
Alles is gelukkig prima aangekomen. We voelen ons hier prima. Met Hugo gaat het wonderwel goed. Ik vind het geweldig om je belevenissen te kunnen volgen. Tot kijk! Hartelijk, Lut.