Vandaag stond de eerste rit in lijn op het programma, al was het een zeer kort ritje. Het eindpunt was Sagaing, op een goede 25 km van Mandalay. Na een uur en een kwartier was ik er al. Ik zwierde mijn bagage af in het guest house, en stapte terug op de fiets richting Mingun. De trekpleister van deze erfgoedsite op 22 km ten noorden van Sagaing is een reuzenklok. Ze beweren hier dat het de grootste klok ter wereld is, maar dat heb ik niet nagemeten.
Daarenboven bevat de site een kolossale berg bakstenen als restant van een onafgewerkte en megalomane stupa.
Al bij al had ik Mingun snel gezien, en keerde ik na drie kwartier plus een uurtje om te lunchen al terug. De weg van Sagaing naar Mingun was licht golvend, en vooral in de laatste kilometers waren de hellingen kort maar stijl. In de dalen lag vaak los zand opgehoopt. Na elke afdaling moest ik dus fors in de remmen om niet onderuit te schuiven in de zandbak. Vervolgens kon ik vanuit quasi stilstand de beklimming van de volgende heuvel aanvatten. Onderweg zag ik hoe men in Myanmar van jongs af aan leert om met het afvalprobleem om te gaan. Ik betrapte twee schooljongens die recht tegenover een school een grote mand met afval ledigden. Uit de hoeveelheid afval die er al lag, kan ik alleen maar vaststellen dat het een dagdagelijkse gewoonte was.
Nadat ik terug in Sagaing was, beklom ik te voet een mooie paya op de Sagaing Hill. Het uitzicht was prachtig. Toen ik in de schemering terugkwam bij het guesthouse, werkte de elektriciteit niet. Klaarblijkelijk had de hele stad last van een stroomonderbreking. Bijgevolg nam ik een koude douche in het schemerduister. Vervolgens deed ik de was in de lavabo met mijn koplamp op het hoofd. Tijdens de was sprong er plots een lamp in de kamer aan, maar in de badkamer was er helaas nog geen licht. Achteraf begreep ik dat het guesthouse een generator had aangezet, waardoor bepaalde circuits toch stroom kregen. De ventilator werkte ook, en dus hing ik mijn was te drogen in een windtunnelconstructie. Na een uurtje was de stroomonderbreking afgelopen.
Het Sein Pann Myaing Guest House is tamelijk schraal. Voor 15$ heb ik een kamer van 3 op 3 meter met een dubbel bed. Daarenboven is er nog een badkamer met koude douche en lavabo, en een WC die niet kan doorspoelen. De kamer heeft wel airco. Het bed was sober opgemaakt. Er was een hoeslaken over het bed getrokken, en er lag een opgevouwen deken. Het laken ontbrak en de kussens hadden geen kussenslopen. Gelukkig had ik een zijden slaapzak bij. De deur werd afgesloten met een hangslot aan de buitenkant en met een grendel aan de binnenkant. De mater familias van mijn guest house in Mandalay had dit guest house de avond voordien voor mij geboekt. Ze heeft een schriftje vol met hotels en guest houses in Myanmar, gerangschikt per stad. Volgens mij kent ze meer hotels dan de Lonely Planet. Dit guest house stond er alvast niet in. Overigens kende de Lonely Planet ook The Ma Ma in Mandalay niet.
Fietsstatistieken:
77,69 km
4 u 11 min
18,54 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie