Vermits ik veel nachtrust had in te halen, sliep ik uit tot 8 uur. Na het ontbijt bezocht ik per ligfiets de ‘Big Three’ van de paya’s (pagodes) van Yangon. Een spontaan applaus van de omstaanders maakte mijn aankomst bij Botataung Paya legendarisch. Vervolgens werd ik tijdens het bezoek aan de paya gestalkt door twee jongetjes. Eén van de jongens bootste een ligfietser na. Hij ging met zijn rug op de grond liggen en trappelde met de benen, waarna ze keihard moesten lachen.
’s Avonds nam ik de bus noordwaarts naar Mandalay, de tweede stad van het land. De bushalte van de lange afstandsbussen ligt ver buiten het centrum, nog verder dan de luchthaven. Een nachtrit van 23 km bracht me erheen. Het drukke verkeer op de brede lanen had een voordeel, want zo was de weg tenminste verlicht. Het busstation nam een hele wijk in beslag. In het donker was de juiste maatschappij niet makkelijk te vinden. Aan de rand van de wijk stond een kotje waar elke bus voor het vertrek moest passeren, en een lijst en geld moest afgeven. De ambtenaren in dit kotje hebben de busmaatschappij opgebeld. Na een kwartier wachten, kwam een jonge fietser me ophalen. Mijn fiets kreeg de laatste stoelenrij volledig ter beschikking. Wellicht was dat de reden waarom ik meer moest betalen voor mijn fiets (15.000 Kyat / 11,20 EUR) dan voor mezelf (14.000 Kyat /10,50 EUR).
Fietsstatistieken:
38,05 km
2 u 20 min
16,30 km/u
Vakantieligger 
Geef een reactie